«کلید» نمادی از تلفیق آوارگی و امید ساکنان غزه

فلسطینی هایی که در اثر حمله و جنایات جنگی تل آویو در نوار غزه آواره شده اند، کلید خانه های آسیب دیده یا ویران شده خود را به عنوان «نمادی از آوارگی و امید» در دست گرفته اند؛ سنتی که قدمت آن به آوارگی دسته جمعی فلسطینیان در سال 1948 موسوم به «روز نکبت» برمی گردد.

به گزارش آرتیو، اکثر مردم غزه آوارگان یا نوادگان آوارگانی هستند که در طول جنگ 1948 در پی ایجاد رژیم صهیونیستی از خانه های خود کوچ اجباری کردند و آواره شدند؛ رویدادی که برای فلسطینیان به عنوان «روز نکبت» شناخته می شود.

طبق گزارش خبرگزاری رویترز، کلید خانه هایی که در سال 1948 اشغال شدند، به نسل های بعدی برخی از آوارگان فلسطینی تحویل داده شده اند؛ نمادی از آنچه آنها حق بازگشت خود به خانه و کاشانه می دانند. اکنون با آغاز درگیری ها میان رژیم صهیونیستی و جنبش حماس در ماه اکتبر، مجددا کلید خانه هایی که در پی حملات تل آویو ویران شده اند، معنایی نمادین پیدا کرده است.

«حاتم الفرانی» آواره فلسطینی که به همراه خانواده اش در چادری در رفح واقع در جنوب غزه پناه گرفته است، گفت: «تاریخ در حال تکرار است. پدربزرگم به امید بازگشت به منزل، کلید را گرفت و اکنون من به امید بازگشت به آپارتمانم و سکونت در آن به همان شکلی که بوده، کلید را گرفتم.»

در عوض، طی آتش بس یک هفته ای ماه نوامبر، الفرانی تصاویری دریافت کرد که نشان می دادند منزلش در اردوگاه آوارگان جبالیا در شمال غزه، ویران شده است.

او در اظهاراتی دردناک و غم انگیز که نشان از آوارگی او و خانواده اش دارد، درحالیکه کلید را بالا نگه داشت، گفت: «این کلید آن خانه است که من برای به دست آوردن آن سخت کار کردم. من الان 44 ساله هستم. در این سن باید زندگی ام را از نو آغاز کنم و خانه جدیدی برای خود بسازم.»

جنگ رژیم صهیونیستی در نوار غزه امروز -شنبه- در حالی وارد صد و چهل و هشتمین روز خود می شود که بر اساس اعلام وزارت بهداشت فلسطین در نوار غزه، تعداد شهدا از ابتدای جنگ تا امروز جمعه از مرز 30 هزار نفر گذشته و نیروهای مقاومت در پاسخ به جنایات صهیونیست ها ضربات سهمگینی بر اشغالگران وارد می کنند.

«حسین ابوعمشه» آواره دیگر فلسطینی نیز وضعیتی مشابه الفرانی دارد. او و خانواده اش روزها را در چادری در رفح به شب می رسانند و در جریان آتش بس ماه نوامبر ویدیویی دریافت کرد که حاکی از تخریب منزلش در بیت حانون واقع در شمال شرق غزه بود.

او که در بحبوحه جنایات بی امان رژیم صهیونیستی ظاهرا کلید منزل برایش تنها دارایی باقی مانده در این ویرانه به شمار می رود و بر روی آن نام «فلسطین» حک شده، گفت: «این کلید تمام چیزی است که از خانه برایم باقی مانده است. امیدوارم بتوانیم به منزل بازگردیم؛ حتی اگر فقط یک چادر در بالای خانه ما قرار داشته باشد. ما بدون وطن نمی توانیم زندگی کنیم.

«محمد المجدلاوی» از آوارگان اردوگاه الشطی در شمال غزه داستان و روایت پدربزرگش را بازگو می کند که کلیدی قدیمی را به او نشان داده بود و تجربیات مشابهی را در سال 1948 پشت سر گذاشته بودند.

او گفت: «من با اسراییل چه کردم که خانه ام را ویران کرد؟ بچه های دنیا خوب زندگی می کنند در حالیکه بچه های ما در سرما به سر می برند و از سرما و گرسنگی بیمار می شوند و می میرند.»

علاوه بر نوار غزه، در کرانه باختری نیز کلیدی هایی را در اندازه های بزرگ می توان دید که نه تنها قدمت آن ها به سال 1948 برمی گردد بلکه بخشی از نماد آوارگی که معنی آن برای همه قابل لمس است، تلقی می شوند.

«محمد سعید» رییس دفتر رسانه ای کمیته مدیریت اردوگاه آوارگان قلندیا، بین قدس و رام الله، گفت: «کلید نشان دهنده حق بازگشت است. کلید یک جسم فلزی است که می توان آن را در هر جایی ساخت، اما نگه داشتن این کلید بدین معناست که شما رویایی دارید که باید آن را برآورده کنید.»

پایان خبر آرتیو