نمونه دادخواست تامین خواسته فوری

دادخواست تامین خواسته فوری، ابزاری قدرتمند در نظام حقوقی است که به فرد این امکان را می دهد تا پیش از آنکه دیر شود، مال یا حق خود را در برابر تضییع یا تلف شدن حفظ کند. این اقدام قضایی سریع، برای جلوگیری از خسارات جبران ناپذیر و تضمین اجرای عدالت حیاتی است و تضمینی برای احقاق حق در آینده به شمار می رود.

در دنیای پیچیده روابط حقوقی، گاهی اوقات تهدید از دست رفتن یک حق یا مال، واقعی و بسیار قریب الوقوع به نظر می رسد. تصور کنید شخصی طلب قابل توجهی از دیگری دارد، اما زمزمه هایی به گوش می رسد که مدیون قصد دارد تمام اموال خود را به سرعت منتقل کرده یا از بین ببرد تا از پرداخت بدهی شانه خالی کند. یا شاید مال مشخصی که متعلق به فردی است، اکنون در تصرف دیگری قرار گرفته و بیم تلف شدن یا آسیب دیدن آن می رود. در چنین موقعیت های اضطراری، زمان حرف اول را می زند و هر لحظه تأخیر می تواند به معنای از دست رفتن دائمی حق و وارد آمدن خسارت جبران ناپذیر باشد. اینجاست که نهاد تامین خواسته فوری، همچون یک سپر حمایتی و ابزاری نجات بخش، خود را نشان می دهد.

این مقاله به عنوان یک راهنمای جامع و کاربردی، به بررسی ابعاد مختلف دادخواست تامین خواسته فوری می پردازد. از ماهیت و شرایط منحصر به فرد این درخواست قضایی گرفته تا تفاوت های آن با تامین خواسته عادی و نحوه دقیق تنظیم آن، تمامی جوانب لازم برای استفاده موثر از این ابزار قانونی تشریح خواهد شد. تمرکز اصلی ما بر ارائه نمونه های عملی دادخواست است تا مخاطبان بتوانند با اطمینان و سرعت بیشتری، اقدام حقوقی لازم را برای حفظ حقوق و خواسته خود، پیش از آنکه فرصت از دست برود، انجام دهند.

اهمیت و ضرورت تامین خواسته فوری در دعاوی حقوقی

در هر دعوای حقوقی، خواهان به دنبال احقاق حق و دستیابی به خواسته مشروع خود است. اما روند دادرسی، به دلایل مختلف، ممکن است طولانی شود. در این مدت زمان، خطر از بین رفتن یا از دسترس خارج شدن موضوع خواسته، همواره خواهان را تهدید می کند. برای مثال، اگر موضوع خواسته مبلغی پول باشد و خوانده در طول دادرسی اموال خود را منتقل کند، حتی با صدور حکم قطعی به نفع خواهان، امکان وصول طلب به دلیل عدم وجود اموال میسر نخواهد بود و حکم صادره به «حکم روی کاغذ» تبدیل می شود. اینجاست که اهمیت تامین خواسته و به ویژه تامین خواسته فوری آشکار می گردد.

تامین خواسته فوری، بیش از یک اقدام حمایتی ساده است؛ یک ضرورت حیاتی برای حفظ ارزش و اعتبار نظام قضایی و تضمین اجرای عدالت است. کسی که با تهدید از دست رفتن مال یا حق خود روبرو می شود، حسی از اضطرار و نگرانی را تجربه می کند. تصور کنید مال باارزشی مانند یک دستگاه خودرو یا یک قطعه زمین، موضوع اختلاف قرار گرفته و خوانده قصد دارد آن را بفروشد یا به دیگری منتقل کند. در چنین حالتی، اگر خواهان منتظر اتمام مراحل دادرسی عادی بماند، ممکن است در پایان به حکمی دست یابد که دیگر قابل اجرا نباشد؛ چرا که مال مورد نظر از مالکیت خوانده خارج شده و حتی باطل کردن آن انتقال نیز فرآیندی دشوار و زمان بر خواهد بود.

این ابزار قانونی به خواهان این امکان را می دهد که قبل از صدور حکم نهایی و حتی در برخی موارد قبل از طرح دعوای اصلی، درخواست توقیف یا نگهداری مال مورد نظر را به دادگاه ارائه دهد. این توقیف، موقتی است و به منظور جلوگیری از سوءاستفاده خوانده از طولانی شدن روند دادرسی، فروش یا از بین بردن مال انجام می شود. بدون وجود چنین تدبیری، بسیاری از دعاوی حقوقی، حتی اگر خواهان در نهایت پیروز شود، به نتیجه مطلوب نرسیده و حقوق اشخاص پایمال می گردید. بنابراین، تامین خواسته فوری نه تنها برای خواهان، بلکه برای حفظ اعتماد عمومی به دستگاه قضا و کارایی آن، از اهمیت بالایی برخوردار است.

تفاوت تامین خواسته فوری با تامین خواسته عادی

اگرچه هر دو نوع «تامین خواسته» با هدف حفظ حقوق خواهان و جلوگیری از تضییع یا تفریط خواسته پیش بینی شده اند، اما تفاوت های کلیدی میان آن ها وجود دارد که زمان و نحوه اجرایشان را تعیین می کند. درک این تفاوت ها برای انتخاب صحیح رویه قضایی و اقدام به موقع، بسیار حیاتی است.

تامین خواسته عادی: ابلاغ و سپس اجرا

در تامین خواسته عادی، پس از آنکه دادگاه قرار تامین خواسته را صادر کرد، این قرار ابتدا باید به خوانده ابلاغ شود. خوانده پس از ابلاغ فرصت دارد تا در صورت لزوم، اعتراض خود را نسبت به این قرار مطرح کند. تنها پس از طی مراحل ابلاغ و در صورت عدم اعتراض یا رد اعتراض، قرار تامین خواسته به اجرا گذاشته می شود. این فرآیند، هرچند برای حفظ حقوق خوانده و رعایت اصول دادرسی منصفانه ضروری است، اما در مواردی که سرعت عمل اهمیت حیاتی دارد، می تواند به ضرر خواهان تمام شود. تصور کنید خوانده در فاصله زمانی ابلاغ تا اجرا، فرصت کافی برای انتقال یا از بین بردن مال را پیدا کند؛ در این صورت، هدف اصلی از صدور قرار تامین خواسته نقض خواهد شد.

تامین خواسته فوری: اجرا و سپس ابلاغ

مهم ترین تفاوت تامین خواسته فوری (موضوع ماده 117 قانون آیین دادرسی مدنی) در همین نقطه نهفته است. در مواردی که دادگاه تشخیص دهد ابلاغ فوری ممکن نباشد و تأخیر در اجرا باعث تضییع یا تفریط خواسته گردد، ابتدا قرار تامین اجرا می شود و سپس به خوانده ابلاغ می گردد. این به معنای آن است که مال مورد نظر، بدون اطلاع قبلی خوانده، توقیف شده و خطر انتقال یا از بین رفتن آن به حداقل می رسد. این اقدام سریع و بدون تأخیر، دقیقا برای موقعیت هایی طراحی شده که هرگونه معطلی می تواند به از بین رفتن کامل موضوع خواسته یا ایجاد خسارت جبران ناپذیر منجر شود.

به عبارت دیگر، در تامین خواسته فوری، اصل بر سرعت عمل و پیشگیری از ضرر است، حتی اگر به قیمت عدم اطلاع قبلی خوانده تمام شود. این تمایز، تامین خواسته فوری را به ابزاری قدرتمند برای حمایت از حقوق خواهان در شرایط اضطراری تبدیل می کند.

جدول مقایسه تامین خواسته عادی و فوری

ویژگی	تامین خواسته عادی	تامین خواسته فوری
مراحل اجرا	ابتدا ابلاغ، سپس اجرا	ابتدا اجرا، سپس ابلاغ
شرایط صدور	موارد عام ماده 108 ق.آ.د.م. (سند رسمی، اوراق تجاری، ایداع خسارت)	بیم تلف، تضییع یا تفریط خواسته (ماده 117 ق.آ.د.م.)
سرعت عمل	نیاز به طی مراحل ابلاغ	اجرای سریع و بدون فوت وقت
هدف اصلی	حفظ خواسته در طول دادرسی	حفظ خواسته در برابر آسیب های فوری و جبران ناپذیر

شرایط قانونی درخواست تامین خواسته فوری

برای اینکه دادگاه دستور تامین خواسته فوری را صادر کند، باید شرایط خاصی احراز شود. این شرایط قانونی عمدتاً در ماده 117 قانون آیین دادرسی مدنی و نیز ماده 108 این قانون ریشه دارند و درک دقیق آن ها برای تنظیم موفقیت آمیز دادخواست ضروری است. بدون احراز این شرایط، درخواست تامین خواسته فوری رد خواهد شد و خواهان ناچار به طی روند عادی خواهد بود.

۱. بیم تلف یا تضییع خواسته

اساسی ترین و مهم ترین شرط برای صدور قرار تامین خواسته فوری، وجود بیم تلف، تضییع یا تفریط خواسته است. این یعنی خواهان باید به دادگاه اثبات کند که اگر قرار تامین خواسته فوراً و بدون تأخیر اجرا نشود، مال مورد نظر از بین خواهد رفت، ارزش آن کاهش می یابد یا توسط خوانده به طریقی منتقل یا مخفی می شود که امکان دسترسی به آن در آینده وجود نخواهد داشت. این بیم باید واقعی و مستند به دلایل معقول باشد، نه صرفاً حدس و گمان.

• تلف: به معنای از بین رفتن کامل مال است. مثلاً حیواناتی که در حال بیماری هستند و بیم تلف آن ها می رود، یا محصولات کشاورزی فاسدشدنی.
• تضییع: به معنای کاهش ارزش یا آسیب دیدن مال است. مثلاً خودرویی که در شرایط نامناسب نگهداری می شود و قطعات آن در معرض فرسایش قرار دارد.
• تفریط: به معنای اقداماتی است که خوانده برای از دسترس خارج کردن مال انجام می دهد، مانند فروش فوری مال به قیمتی پایین تر از حد معمول، یا انتقال آن به نام شخص ثالث برای فرار از دین.

اثبات این موارد می تواند از طریق شهادت شهود، ارائه اسناد و مدارک (مانند پیامک، ایمیل، اطلاعیه های فروش)، تحقیق محلی یا حتی کارشناسی صورت گیرد. خواهان باید در شرح دادخواست خود، به صورت مستدل و مستند، این خطر فوری را برای دادگاه توضیح دهد.

۲. مستند بودن دعوا (موارد ماده ۱۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی)

علاوه بر شرط بیم تلف یا تضییع، لازم است خود دعوای اصلی نیز بر یکی از موارد ماده ۱۰۸ قانون آیین دادرسی مدنی استوار باشد. این موارد شامل:

1. سند رسمی: اگر دعوای خواهان مستند به یک سند رسمی (مانند سند مالکیت، سند ازدواج رسمی، اجاره نامه رسمی و …) باشد. در این حالت، نیازی به تودیع خسارت احتمالی از سوی خواهان نیست.
2. اوراق تجاری واخواست شده: در صورتی که خواسته مبتنی بر چک، سفته یا برات واخواست شده باشد. این مورد نیز خواهان را از تودیع خسارت احتمالی معاف می کند.
3. تودیع خسارت احتمالی: در سایر موارد، اگر خواهان دلایل محکمی برای اثبات حق خود داشته باشد اما دعوایش مستند به سند رسمی یا اوراق تجاری واخواست شده نباشد، می تواند با پرداخت خسارت احتمالی به صندوق دادگستری، درخواست تامین خواسته کند. میزان این خسارت را دادگاه تعیین می کند.

اگرچه در تامین خواسته فوری، سرعت اجرا اهمیت دارد، اما دادگاه همچنان به اساس و قوت دعوای اصلی توجه می کند. بنابراین، تلفیق شرایط ماده 117 (بیم تلف) با یکی از شرایط ماده 108 (مستند بودن دعوا یا تودیع خسارت) برای صدور قرار تامین خواسته فوری ضروری است.

بیم تلف یا تضییع خواسته و مستند بودن دعوا به سند رسمی یا اوراق تجاری واخواست شده، دو رکن اصلی برای صدور قرار تامین خواسته فوری هستند که باید به دقت در دادخواست تشریح و مستدل شوند.

مراحل تنظیم و تقدیم دادخواست تامین خواسته فوری

پس از درک اهمیت و شرایط قانونی تامین خواسته فوری، نوبت به مراحل عملی تنظیم و تقدیم این دادخواست می رسد. طی کردن این مراحل با دقت و سرعت، کلید موفقیت در حفظ حق است.

۱. جمع آوری اطلاعات و مستندات

اولین گام، جمع آوری تمام اطلاعات و مدارک مربوط به خواسته و دلایل فوریت آن است. این مدارک شامل موارد زیر می شود:

• مشخصات کامل خواهان و خوانده: شامل نام، نام خانوادگی، کد ملی، آدرس دقیق، شماره تماس و سایر اطلاعات هویتی.
• شرح دقیق خواسته: مشخص کردن آنچه از دادگاه مطالبه می شود (مثلاً مبلغ پول، یک مال معین، یا جلوگیری از انجام کاری خاص).
• مستندات اصلی دعوا: اسناد رسمی، قولنامه ها، فاکتورها، چک ها، سفته ها، گواهی عدم پرداخت چک و هر سند دیگری که ادعای شما را اثبات کند.
• دلایل و مستندات فوریت: هرگونه مدرک دال بر بیم تلف، تضییع یا تفریط خواسته. این می تواند شامل شهادت نامه، گزارش تحقیق محلی (در صورت امکان)، پیامک ها یا ایمیل هایی که نشان دهنده قصد خوانده برای انتقال یا از بین بردن مال است، باشد.
• سایر مدارک: وکالت نامه (در صورت وجود وکیل)، تصویر مصدق کارت ملی و شناسنامه.

۲. تنظیم دادخواست

دادخواست تامین خواسته فوری باید روی فرم های مخصوص دادخواست که از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی یا دادگستری قابل تهیه است، تنظیم شود. بخش های اصلی دادخواست که باید با دقت پر شوند عبارتند از:

• مشخصات خواهان: در این قسمت، اطلاعات کامل فردی که درخواست تامین خواسته را دارد، وارد می شود.
• مشخصات خوانده: اطلاعات فرد یا افرادی که قرار است اموالشان توقیف شود.
• تعیین خواسته و بهای آن: خواسته به صورت دقیق و با تعیین بهای ریالی (در صورت امکان) ذکر می شود. برای مثال: صدور قرار تامین خواسته و توقیف یک دستگاه خودروی مدل … به شماره پلاک … یا صدور قرار تامین خواسته و توقیف مبلغ … ریال از حساب های بانکی خوانده.
• دلایل و منضمات: در این بخش، تمام مدارک و مستنداتی که در گام اول جمع آوری شده اند، به صورت فهرست وار ذکر و ضمیمه دادخواست می شوند.
• شرح دادخواست: این بخش، قلب دادخواست است و باید با نهایت دقت و تفصیل نوشته شود. در شرح دادخواست، لازم است داستان به طور کامل و شفاف روایت شود. باید توضیح داده شود که:
  1. رابطه حقوقی بین خواهان و خوانده چیست و چه حقی تضییع شده است؟ (مثلاً وجود قرارداد، بدهی، مالکیت مال و …)
  2. چرا درخواست تامین خواسته می شود؟ (اثبات وجود دین یا حق)
  3. چرا فوریت دارد؟ (توضیح دلایل و شواهد مربوط به بیم تلف، تضییع یا تفریط خواسته). باید به صورت مستدل به ماده 117 قانون آیین دادرسی مدنی استناد شود.
  4. چه درخواستی از دادگاه وجود دارد؟ (مثلاً صدور قرار تامین و توقیف مال قبل از ابلاغ)
  5. اگر دعوای اصلی هنوز مطرح نشده است، باید تصریح شود که خواهان متعهد است ظرف مهلت قانونی (ده روز) پس از صدور قرار تامین، دادخواست دعوای اصلی را تقدیم کند.

۳. تقدیم دادخواست از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی

پس از تنظیم کامل دادخواست و ضمائم آن، باید از طریق یکی از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی به دادگاه صالح (معمولاً دادگاهی که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد) تقدیم شود. کارکنان این دفاتر، دادخواست را ثبت کرده و کد رهگیری ارائه می دهند. در این مرحله، هزینه دادرسی نیز پرداخت می شود.

پس از ثبت، دادخواست به دادگاه ارجاع داده شده و قاضی با بررسی محتویات آن و دلایل فوریت، در صورت احراز شرایط قانونی، دستور تامین خواسته فوری را صادر خواهد کرد. سپس، این قرار بلافاصله به اجرا گذاشته می شود و پس از آن به خوانده ابلاغ می گردد.

ارکان اصلی دادخواست تامین خواسته فوری

یک دادخواست تامین خواسته فوری موثر و کامل، دارای ارکان مشخصی است که هر یک نقش مهمی در متقاعد کردن دادگاه برای صدور قرار دارند. توجه به این ارکان و نگارش دقیق آن ها، احتمال موفقیت در پرونده را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.

۱. مشخصات خواهان

در ابتدای دادخواست، باید مشخصات کامل فردی که درخواست تامین خواسته را مطرح می کند، ذکر شود. این شامل نام، نام خانوادگی، نام پدر، شماره ملی، تاریخ تولد، شغل و آدرس دقیق محل اقامت می شود. در صورتی که خواهان دارای وکیل باشد، مشخصات وکیل نیز درج می گردد. دقت در وارد کردن این اطلاعات ضروری است؛ چرا که هرگونه اشتباه ممکن است منجر به تأخیر در رسیدگی یا حتی رد دادخواست شود.

۲. مشخصات خوانده

همانند خواهان، مشخصات کامل خوانده یا طرف مقابل که قرار است اموالش توقیف شود، باید به دقت درج گردد. این اطلاعات شامل نام، نام خانوادگی، نام پدر، شماره ملی (در صورت اطلاع)، شغل و آدرس دقیق وی است. در مواردی که آدرس خوانده مشخص نیست، خواهان باید از دادگاه درخواست استعلام آدرس را بنماید، هرچند در تامین خواسته فوری، این امر می تواند به سرعت عمل لطمه بزند. با این حال، تا حد امکان باید تلاش شود تا اطلاعات خوانده به صورت کامل ارائه شود.

۳. تعیین خواسته و بهای آن

این بخش شامل دو قسمت اصلی است:

1. تعیین خواسته: خواهان باید به صورت صریح و بدون ابهام، مشخص کند که دقیقاً چه چیزی را از دادگاه مطالبه می کند. این خواسته می تواند یک مال معین (مثلاً یک دستگاه خودرو، یک قطعه زمین، اقلام جهیزیه)، مبلغی وجه نقد (بدهی، وجه چک) یا هر حق دیگری باشد.
2. بهای خواسته: در مواردی که خواسته قابل ارزیابی مالی است، باید بهای آن نیز ذکر شود. این بها مبنای تعیین هزینه های دادرسی و همچنین میزان توقیف مال خواهد بود. به عنوان مثال، اگر خواسته مطالبه وجه چک باشد، مبلغ چک به عنوان بهای خواسته ذکر می شود.

در تامین خواسته فوری، دقت در تعیین خواسته از اهمیت بالایی برخوردار است؛ زیرا قرار توقیف بر اساس همین خواسته صادر می شود.

۴. دلایل و منضمات

در این بخش، خواهان باید به تمامی اسناد و مدارکی که برای اثبات ادعای خود و همچنین اثبات فوریت درخواست تامین خواسته به آن ها استناد می کند، اشاره کرده و آن ها را به دادخواست پیوست نماید. این مدارک می توانند شامل موارد زیر باشند:

• سند رسمی یا عادی (مانند قولنامه، مبایعه نامه، اجاره نامه)
• چک، سفته، برات، گواهی عدم پرداخت
• شهادت نامه شهود (در صورتی که بتوانند بر فوریت امر شهادت دهند)
• مدارک مربوط به وضعیت خاص مال (مانند گزارش کارشناسی در مورد وضعیت نامناسب نگهداری مال)
• هرگونه مکاتبه، پیامک یا مدرکی که قصد خوانده برای انتقال یا از بین بردن مال را اثبات کند.
• کارت ملی و شناسنامه خواهان و وکیل (در صورت وجود)

۵. شرح دادخواست

بخش شرح دادخواست جایی است که خواهان، روایت خود را از وقایع، دلایل حقوقی و توجیهات فوریت امر به تفصیل بیان می کند. این بخش باید داستانی منسجم و قانع کننده را به قاضی ارائه دهد. در نگارش شرح دادخواست، به نکات زیر توجه شود:

• وضوح و اختصار: مطالب به صورت روشن و بدون ابهام بیان شود. از اطاله کلام پرهیز شود.
• ترتیب منطقی: وقایع به ترتیب زمانی و منطقی بیان شوند.
• استناد به مواد قانونی: به ماده 117 قانون آیین دادرسی مدنی و نیز ماده 108 این قانون برای توجیه درخواست تامین خواسته فوری، به وضوح اشاره شود.
• اثبات فوریت: مهمترین قسمت در تامین خواسته فوری، توجیه قاضی در مورد بیم تلف، تضییع یا تفریط خواسته است. خواهان باید به دقت توضیح دهد که چرا تأخیر در اجرای قرار تامین می تواند به ضرر وی تمام شود و چه اقداماتی از سوی خوانده یا چه شرایطی، این فوریت را ایجاب می کند. مثال های عینی و جزئیات دقیق، تأثیرگذاری این بخش را افزایش می دهد.
• درخواست نهایی: در پایان، به صورت صریح و قاطع از دادگاه درخواست صدور قرار تامین خواسته فوری و اجرای آن قبل از ابلاغ به خوانده، به همراه توقیف مال مشخص، مطرح شود.

نمونه های کاربردی دادخواست تامین خواسته فوری

برای ملموس تر شدن مفهوم دادخواست تامین خواسته فوری، در ادامه چند نمونه کاربردی از این دادخواست در سناریوهای مختلف ارائه می شود. این نمونه ها می توانند الگویی برای تنظیم دادخواست های مشابه باشند.

نمونه دادخواست تامین خواسته فوری برای اموال در معرض تلف (مثال: گوسفندان)

در این سناریو، خواهان مالی را خریداری کرده که ماهیت فاسدشدنی دارد یا به دلیل نگهداری نامناسب، در معرض تلف قرار گرفته است. سرعت عمل در این موارد حیاتی است.

مشخصات خواهان: [نام، نام خانوادگی، نام پدر، شماره ملی، آدرس، شغل]
مشخصات خوانده: [نام، نام خانوادگی، نام پدر، شماره ملی، آدرس، شغل]
خواسته: صدور قرار تامین خواسته فوری و اجرای آن پیش از ابلاغ به خوانده، جهت توقیف [عدد] راس گوسفند و انتقال آن ها به محل مناسب جهت حفظ از تلف.
دلایل و منضمات:
1. مبایعه نامه شماره [شماره مبایعه نامه] مورخ [تاریخ]
2. شهادت نامه شهود (در صورت وجود)
3. تحقیق محلی (در صورت امکان)
4. تصویر مصدق کارت ملی و شناسنامه خواهان

ریاست محترم دادگاه عمومی و حقوقی [محل دادگاه]
با سلام و احترام

به استحضار می رساند، اینجانب خواهان به موجب مبایعه نامه شماره [شماره مبایعه نامه] مورخ [تاریخ]، تعداد [عدد] راس گوسفند را از خوانده محترم خریداری نموده ام. متاسفانه، علیرغم پرداخت کامل ثمن معامله و اتمام مهلت تحویل، خوانده از تحویل گوسفندان به بنده خودداری می نماید.

هم اکنون، گوسفندان مذکور در محل نامناسبی [توضیح محل نامناسب و شرایط وخیم، مثلاً در زیر آفتاب شدید و بدون سرپناه کافی یا در مکانی آلوده و فاقد غذای مناسب] نگهداری می شوند. با توجه به وضعیت موجود و شرایط نامساعد جوی، بیم جدی تلف، بیماری و از بین رفتن تدریجی یا فوری این احشام به شدت محتمل است. این امر نه تنها به ضرر اینجانب خواهان به عنوان مالک قانونی است، بلکه موجب تضییع سرمایه ملی نیز می گردد.

لذا با عنایت به فوریت امر و بیم قطعی تلف خواسته پیش از اتمام مراحل دادرسی و ابلاغ قرار، مستنداً به مواد 117 و 108 قانون آیین دادرسی مدنی، تقاضای صدور قرار تامین خواسته فوری و اجرای آن پیش از ابلاغ به خوانده محترم، به منظور توقیف [عدد] راس گوسفند موضوع مبایعه نامه فوق الذکر و انتقال آن ها به محل مناسب و ایمن جهت حفظ و نگهداری، از آن مقام محترم مورد استدعاست. بدیهی است پس از صدور و اجرای قرار تامین خواسته، دادخواست اصلی مطالبه تحویل مبیع نیز به دادگاه محترم تقدیم خواهد شد.

نمونه دادخواست تامین خواسته فوری برای جلوگیری از تفریط اموال (مثال: خودرو)

در این حالت، خواهان نگران است که خوانده برای فرار از دین یا تعهد، مال منقول باارزشی مانند خودرو را به سرعت منتقل کند.

مشخصات خواهان: [نام، نام خانوادگی، نام پدر، شماره ملی، آدرس، شغل]
مشخصات خوانده: [نام، نام خانوادگی، نام پدر، شماره ملی، آدرس، شغل]
خواسته: صدور قرار تامین خواسته فوری و اجرای آن پیش از ابلاغ به خوانده، جهت توقیف یک دستگاه خودروی مدل [مدل خودرو]، رنگ [رنگ]، به شماره پلاک انتظامی [شماره پلاک]، به ارزش [مبلغ تخمینی].
دلایل و منضمات:
1. چک شماره [شماره چک] عهده بانک [نام بانک] به مبلغ [مبلغ چک]، تاریخ سررسید [تاریخ سررسید]
2. گواهی عدم پرداخت (برگشتی) چک شماره فوق
3. استعلام مالکیت خودرو از راهور (در صورت امکان)
4. شهادت نامه شهود یا مدارک دال بر قصد خوانده برای انتقال خودرو (در صورت وجود)
5. تصویر مصدق کارت ملی و شناسنامه خواهان

ریاست محترم دادگاه عمومی و حقوقی [محل دادگاه]
با سلام و احترام

به استحضار می رساند، اینجانب خواهان دارنده چک شماره [شماره چک] به مبلغ [مبلغ چک] ریال عهده بانک [نام بانک]، صادره از سوی خوانده محترم می باشم. متاسفانه، علیرغم سررسید موعد چک و ارائه به بانک، چک مذکور بلامحل بوده و گواهی عدم پرداخت آن نیز به پیوست تقدیم می گردد.

با بررسی های انجام شده، خوانده محترم دارای یک دستگاه خودروی [مدل خودرو] به شماره پلاک انتظامی [شماره پلاک] می باشند که تنها دارایی باارزش و قابل توقیف ایشان جهت وصول طلب بنده به شمار می رود. متاسفانه، اطلاعات واصله حاکی از آن است که خوانده محترم قصد دارند در اسرع وقت اقدام به فروش یا انتقال این خودرو نمایند تا از پرداخت بدهی خودداری کنند. این اقدام، به وضوح مصداق تفریط خواسته بوده و بیم جدی از دست رفتن امکان وصول طلب اینجانب را ایجاد می نماید.

لذا با توجه به فوریت امر و خطر قریب الوقوع انتقال خودروی مذکور و تضییع حق اینجانب، مستنداً به مواد 117 و 108 قانون آیین دادرسی مدنی، تقاضای صدور قرار تامین خواسته فوری و اجرای آن پیش از ابلاغ به خوانده محترم، به منظور توقیف یک دستگاه خودروی [مدل خودرو] به شماره پلاک انتظامی [شماره پلاک]، از آن مقام محترم مورد استدعاست. دادخواست اصلی مطالبه وجه چک نیز متعاقباً و در مهلت قانونی تقدیم خواهد شد.

نمونه دادخواست تامین خواسته فوری برای وجوه و مطالبات (جهت توقیف مال در معرض تفریط)

اگرچه برای مطالبات وجه معمولاً تامین خواسته عادی مطرح می شود، اما در مواردی که واقعاً بیم تفریط اموال خوانده برای فرار از دین وجود داشته باشد، می توان درخواست فوری مطرح کرد.

مشخصات خواهان: [نام، نام خانوادگی، نام پدر، شماره ملی، آدرس، شغل]
مشخصات خوانده: [نام، نام خانوادگی، نام پدر، شماره ملی، آدرس، شغل]
خواسته: صدور قرار تامین خواسته فوری و اجرای آن پیش از ابلاغ به خوانده، جهت توقیف [مبلغ مورد نظر] ریال از اموال منقول و غیرمنقول خوانده، از جمله [ذکر اموال خاص در صورت اطلاع، مثلاً سپرده های بانکی در بانک های ... و خودروی ...].
دلایل و منضمات:
1. سند عادی قرارداد قرض الحسنه مورخ [تاریخ] (یا هر سند دیگری که دین را اثبات کند)
2. شهادت نامه شهود یا مدارک دال بر قصد خوانده برای انتقال اموال و فرار از دین
3. تصویر مصدق کارت ملی و شناسنامه خواهان

ریاست محترم دادگاه عمومی و حقوقی [محل دادگاه]
با سلام و احترام

به استحضار می رساند، اینجانب خواهان به موجب قرارداد قرض الحسنه عادی مورخ [تاریخ]، مبلغ [مبلغ مورد نظر] ریال را به خوانده محترم قرض داده ام. علیرغم فرا رسیدن موعد بازپرداخت و مراجعات مکرر، خوانده از پرداخت بدهی خود امتناع می ورزد.

اطلاعات موثق واصله حاکی از آن است که خوانده محترم قصد دارد به منظور فرار از دین، تمامی اموال منقول و غیرمنقول خود را به سرعت و به طرق مختلف (مانند فروش زیر قیمت یا انتقال به بستگان) منتقل نماید. شواهد و قرائن [مثلاً شهادت همسایگان یا آگهی فروش فوری اموال در فضای مجازی] نیز این قصد و عمل را تأیید می نماید. این اقدام، بنده را با خطر جدی از دست رفتن طلب و عدم امکان وصول آن مواجه می سازد.

لذا با عنایت به فوریت امر و بیم جدی تفریط و از دسترس خارج شدن اموال خوانده و تضییع حق اینجانب، مستنداً به مواد 117 و 108 قانون آیین دادرسی مدنی، تقاضای صدور قرار تامین خواسته فوری و اجرای آن پیش از ابلاغ به خوانده محترم، به منظور توقیف معادل [مبلغ مورد نظر] ریال از اموال منقول و غیرمنقول ایشان، از آن مقام محترم مورد استدعاست. دادخواست اصلی مطالبه وجه نیز متعاقباً و در مهلت قانونی تقدیم خواهد شد.

این نمونه ها، چارچوبی برای نگارش دادخواست های تامین خواسته فوری ارائه می دهند. در هر مورد، لازم است جزئیات مربوط به پرونده خاص خود را با دقت و مستندات کافی در دادخواست درج کنید.

نکات مهم و کلیدی در پیگیری تامین خواسته فوری

پس از تنظیم و تقدیم دادخواست تامین خواسته فوری، فرآیند حقوقی به پایان نمی رسد، بلکه نیاز به پیگیری دقیق و آگاهانه دارد. چندین نکته کلیدی وجود دارد که توجه به آن ها می تواند موفقیت در پرونده را تضمین کند و از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری نماید.

۱. سرعت عمل در تمامی مراحل

ماهیت «فوری» بودن این نوع تامین خواسته، مستلزم سرعت عمل در تمامی مراحل است؛ از لحظه تصمیم گیری برای اقدام حقوقی تا تنظیم دادخواست، تقدیم آن به دفاتر خدمات قضایی و حتی پیگیری صدور قرار از سوی دادگاه. کوچکترین تأخیر می تواند فرصت را از بین ببرد و به خوانده زمان کافی برای تفریط خواسته بدهد. بنابراین، خواهان باید با تمام توان و سرعت، این مراحل را طی کند.

۲. دقت در مستندات و تشریح فوریت

قاضی برای صدور قرار تامین خواسته فوری، نیازمند دلایل محکم و قانع کننده برای اثبات «بیم تلف، تضییع یا تفریط خواسته» است. هرچه مستندات ارائه شده دقیق تر، قوی تر و متقاعدکننده تر باشند، احتمال صدور قرار بالاتر می رود. صرف ادعای شفاهی مبنی بر فوریت، کافی نیست. لازم است در شرح دادخواست، با ذکر جزئیات و استناد به شواهد، داستان فوریت به شکلی روشن و ملموس برای قاضی روایت شود.

۳. تعهد به تقدیم دادخواست دعوای اصلی

اگر دادخواست تامین خواسته فوری قبل از طرح دعوای اصلی تقدیم شده باشد، خواهان موظف است ظرف ده روز از تاریخ صدور قرار تامین، دادخواست مربوط به اصل دعوا را نیز تقدیم دادگاه کند. عدم رعایت این مهلت قانونی، به خوانده حق می دهد که درخواست لغو قرار تامین را نماید و دادگاه نیز مکلف به لغو آن است. این یک نکته بسیار حساس و مهم است که خواهان هرگز نباید از آن غافل شود.

۴. آمادگی برای اعتراض احتمالی خوانده

پس از اجرای قرار تامین خواسته فوری و ابلاغ آن به خوانده، این حق برای خوانده وجود دارد که نسبت به قرار صادره اعتراض کند. خواهان باید آمادگی دفاع از درخواست خود را در مقابل اعتراض احتمالی خوانده داشته باشد. این دفاع نیز مستلزم ارائه دلایل و مستندات کافی برای اثبات صحت و فوریت درخواست اولیه است.

۵. نقش وکیل متخصص

با توجه به پیچیدگی های قانونی، ظرافت های نگارشی و سرعت عمل مورد نیاز در پرونده های تامین خواسته فوری، بهره گیری از مشاوره و خدمات یک وکیل متخصص و باتجربه در امور حقوقی و آیین دادرسی مدنی، توصیه اکید می شود. وکیل می تواند در تمامی مراحل، از جمع آوری مدارک و تنظیم دقیق دادخواست گرفته تا پیگیری در دادگاه و دفاع در برابر اعتراضات احتمالی، نقش بسیار موثری ایفا کند و شانس موفقیت خواهان را به حداکثر برساند. تجربه یک وکیل در مواجهه با موارد مشابه و شناخت رویه های قضایی، می تواند راهگشا باشد.

پیگیری تامین خواسته فوری، فرآیندی حساس و زمان بر است که نیازمند هوشیاری و آگاهی کامل از جوانب قانونی است. با رعایت نکات فوق، خواهان می تواند امیدوار باشد که حق خود را در برابر خطرات احتمالی حفظ کرده و از تضییع آن جلوگیری نماید.

پیامدهای عدم اقدام به موقع برای تامین خواسته فوری

درک اهمیت تامین خواسته فوری تنها با شناخت مزایای آن کامل نمی شود، بلکه باید به پیامدهای تلخ و جبران ناپذیر عدم اقدام به موقع نیز آگاه بود. کوتاهی در استفاده از این ابزار حیاتی در زمان مناسب، می تواند عواقب سنگینی برای خواهان در پی داشته باشد و در نهایت، مسیر احقاق حق را مسدود کند.

۱. از دست رفتن کامل خواسته

اصلی ترین و جدی ترین پیامد عدم اقدام به موقع، از دست رفتن کامل خواسته است. اگر مال مورد اختلاف، دارای ماهیت فاسدشدنی باشد (مانند محصولات کشاورزی یا مواد غذایی) و در نگهداری خوانده تلف شود، یا اگر مال منقول باارزش (مانند خودرو یا ماشین آلات) توسط خوانده به شخص ثالثی منتقل یا پنهان شود، دیگر امکان دستیابی به آن وجود نخواهد داشت. در چنین حالتی، حتی اگر خواهان در نهایت حکم قطعی به نفع خود بگیرد، آن حکم عملاً بی اثر خواهد بود، زیرا موضوع آن دیگر وجود ندارد یا قابل دسترس نیست. این وضعیت به مثابه «نوشدارو پس از مرگ سهراب» است.

۲. طولانی تر شدن و پیچیدگی دادرسی

عدم تامین خواسته فوری می تواند روند دادرسی را به مراتب پیچیده تر و طولانی تر کند. اگر مال موضوع خواسته از دسترس خارج شود، خواهان ناچار خواهد بود برای وصول طلب یا جبران خسارت خود، مسیرهای حقوقی دیگری را دنبال کند. این ممکن است شامل طرح دعاوی جدید، تقاضای ابطال نقل و انتقال های صورت گرفته (که خود فرآیندی دشوار است و نیاز به اثبات قصد فرار از دین دارد) و یا تلاش برای شناسایی و توقیف سایر اموال خوانده باشد. هر یک از این مراحل، نیازمند زمان، هزینه و انرژی مضاعف است و بار حقوقی و روانی سنگینی را به خواهان تحمیل می کند.

۳. کاهش اعتماد به نفس سیستم قضایی

وقتی فردی با وجود داشتن حق مسلم، به دلیل عدم اقدام به موقع در چارچوب قوانین موجود، نتواند به خواسته خود برسد، حس بی عدالتی و ناامیدی در او تقویت می شود. این امر نه تنها برای شخص خواهان ناخوشایند است، بلکه می تواند به کاهش اعتماد عمومی به کارایی و اثربخشی سیستم قضایی نیز منجر شود. هدف از وجود نهادهایی مانند تامین خواسته فوری، دقیقاً جلوگیری از بروز چنین وضعیتی و تضمین این است که حکم دادگاه صرفاً روی کاغذ نماند و در عمل قابلیت اجرا داشته باشد.

۴. تحمیل خسارات مالی و روانی

علاوه بر از دست رفتن خواسته اصلی، عدم اقدام به موقع می تواند خسارات مالی و روانی قابل توجهی را به خواهان وارد کند. هزینه های دادرسی، حق الوکاله وکیل، و زمان از دست رفته برای پیگیری دعوا، همگی به نوعی خسارت مالی به شمار می آیند. همچنین، استرس، نگرانی و احساس ناتوانی در احقاق حق، می تواند آسیب های روانی جدی را به فرد وارد آورد.
در نهایت، تامین خواسته فوری ابزاری است که قانون گذار برای حمایت از حقوق شهروندان در برابر خطرات قریب الوقوع پیش بینی کرده است. هوشیاری و اقدام به موقع در استفاده از این ابزار، می تواند تفاوت بزرگی در سرنوشت یک پرونده حقوقی و احقاق حق به موقع ایجاد کند.

جمع بندی و نتیجه گیری

دادخواست تامین خواسته فوری، به عنوان یکی از کارآمدترین ابزارهای حمایتی در نظام حقوقی، نقشی بی بدیل در حفظ حقوق افراد و تضمین اجرای عدالت ایفا می کند. این نهاد قانونی، به خواهان این امکان را می دهد که در مواجهه با تهدیدات جدی و قریب الوقوعی نظیر تلف، تضییع یا تفریط خواسته، به سرعت و بدون تأخیر، اقدام به توقیف مال یا حق خود نماید. در حالی که تامین خواسته عادی مستلزم ابلاغ قرار به خوانده پیش از اجراست، ماهیت «فوری» بودن این نوع از تامین خواسته به دادگاه اجازه می دهد که در موارد اضطراری، ابتدا قرار را اجرا و سپس به خوانده ابلاغ کند؛ ویژگی که آن را به سپری مستحکم در برابر اقدامات مخرب و فرصت طلبانه تبدیل می سازد.

موفقیت در بهره گیری از این ابزار حیاتی، مستلزم درک دقیق شرایط قانونی آن، از جمله اثبات بیم تلف یا تضییع خواسته و مستند بودن دعوای اصلی، و همچنین توجه به جزئیات در تنظیم و تقدیم دادخواست است. از جمع آوری دقیق مستندات و تشریح قانع کننده فوریت در شرح دادخواست گرفته تا رعایت مهلت قانونی برای تقدیم دعوای اصلی و آمادگی برای دفاع در برابر اعتراضات احتمالی، هر یک از این مراحل نقشی کلیدی در نتیجه نهایی دارند. اهمیت مشاوره با وکیل متخصص در این مسیر، برای هدایت صحیح پرونده و اجتناب از خطاهای احتمالی، به هیچ وجه قابل اغماض نیست.

در دنیایی که روابط حقوقی می توانند پیچیده و گاه پرخطر باشند، آگاهی از ابزارهایی مانند نمونه دادخواست تامین خواسته فوری، به افراد قدرتی بی نظیر برای حراست از حقوقشان می بخشد. عدم اقدام به موقع در استفاده از این ابزار، می تواند به پیامدهای جبران ناپذیری همچون از دست رفتن کامل خواسته، طولانی تر شدن دادرسی و تحمیل خسارات مالی و روانی منجر شود. بنابراین، شناخت، آمادگی و اقدام قاطعانه، کلید حفظ آرامش خاطر و احقاق حق در بزنگاه های سرنوشت ساز حقوقی است.